maandag 25 mei 2009

Merci

[Dit lijkt een agressief bericht, maar is het niet. Noch is het een bericht om zonder korrel zout tot je te nemen. Maar: pas op je nieren!]









HET VOLGENDE IS VOOR DE MENSEN DIE ZICH AANGESPROKEN VOELEN!

(Ik doe het via deze weg, om de meeste mensen te bereiken... En de juiste.)

Sorry, sorry, sorry, sorry, wat ben ik een verschrikkelijk mens.

Allereerst: bedankt voor de smsjes, mailtjes, e-kaarten, papieren kaarten en belletjes..!

Dan nu de redenen dat ik als een apaat over ben gekomen.

1. Shock
Radeloosheid over de hoeveelheid. Ik was overdonderd. (Nu klinkt het heel arrogant, maar ik heb dan ook niet veel nodig om overdonderd te worden. Denk aan mijn afscheidsfeestje waarop ik als een kip zonder kop radeloos ronddoolde... Maargoed, dat feestje was ook der Hammer.) En ik werd keihard met mijn totall-große neus op een feit gedrukt. Het feit in voorgaande zin is dat er allemaal mensen zijn op deze wereld die ik graag zie, maar die nu 'best' ver weg zijn.



2. Beltegoed
Ik heb hier in Balin beltegoed (ja, Jis, oude tijden herleven) dat continu aan de nul grenst, heb ik het idee. Aangezien het geld kost als men mij belt, durfde ik niet op te nemen uit angst voor de volgende dialoog: 'Met Fleur' 'Fleur, met [...]! Gefeliciteerd!' 'Jaaaa, dankjew-PIEEEEEP'. ------ Ik voel me dom, want blijkbaar kost het me helemaal geen geld en had ik mijn Handy gewoon op kunnen nemen, zonder dat de beller na een minuut weg zou vallen. &**$^&#%# Er belde vandaag nog iemand uit Nederland, maar ik was in de bieb en daar heerst absolute stilte. Nee, echt, zelfs als iemand hoest, klinkt er als reactie een Duitse scharffes Es.





3. De mooiste en allergrootste reden
De bij 1 genoemde shock zette zich pas in toen ik thuis kwam van een andere, eerdere en bovenal grotere reden voor mijn stilzwijgen. Namelijk:



Dit


en dit:





en dit:






en dit:



Inclusief 32 graden celsius, exclusief wolken, inclusief Jolien!




Deze is niet van google, maar van mij (tijd tekort voor een écht mooie foto):










(Jo en ik hadden zo'n hemelbed. Weest gerust: zonder die lelijke, witte man.)


4. De shock voedde zich met stress
Ik vond dat ik, toen ik terugkwam van de onderneming onder 3, voor school moest gaan werken, omdat ik de afgelopen week niets had gedaan door bezoekjes (Hans & Guido en Jolien) en falend concentratievermogen, terwijl ik dacht dat het leuk was om op twee achtereenvolgende dagen een referaat in te plannen... Gelukkig is dit probleem opgelost, want de tweede presentatie is een week naar voren (ja, naar voren, ja) geplaatst. Kan allemaal.





Also/alors (jeetje, da's gek?)... Es tut mir leid, maar jullie kennen me misschien mittlerweile?


Krankveel liefde voor jullie!



___________________________________________



Bovenstaande wil natuurlijk niet zeggen dat ik jullie niet miste! (Dit komt ook naar voren in mijn neuzen-opmerking - oei, hier moet ik mee uitkijken...) Ik merkte dat een verjaardag bestaat bij gratie van mensen in mijn directe omgeving die weten dat ik jarig ben (omdat ze een kalender hebben/omdat ik het al weken heb rondgeschreeuwd/omdat ik een feestje heb georganiseerd/omdat ze mij gebaard hebben (in tegenstelling tot wat deze zin zou kunnen betekenen, heeft maar één iemand mij gebaard en diegene schoot dit jaar wederom raak: 'Tweeëntwintig jaar geleden...' en dat ik de mooiste baby was die ze ooit had gezien. En dat ze me mist..! Ik jou ook, mam; een telefonische speech is toch 'anders'.))


Hier was geen groot feest, omdat i) het opeens 25 mei was ii) ik mijn verjaardag niet had rondgeschreeuwd iii) ik niets had georganiseerd, wat samen hangt met i).
i) behoeft uitleg. Ik ben hier dermate gelukkig dat ik in het moment leef (bah, 'in het moment leven', maar het betekent gewoon dat ik zoveel leuks te doen heb, dat ik weinig over randzaken zoals verjaardagen e.d. nadenk). Er zijn zoveel dagen dat ik niets plan; die dagen groeien uit tot feesten. De dagen dat ik plan; groeien uit tot feesten. En er zijn dagen dat ik veel plan, niets doe en tóch een leuke dag heb. Kortom; elke dag feest (niet: zuip/zuip/zuip, maar: school!/vrienden/kunst/muziek/subculturen/park/eten/zuip). Waarom zou je dan je verjaardag vieren? Dus ik vierde niet.




En ik wil niet volwassen worden.




Conclusie
Ik dacht: ik zit in Berlijn, mijn verjaardag doet er niet toe. Ik bedoel: ik zit in Berlijn?! Dan hoeft men echt geen rekening te houden met mijn verjaardag! En ik al helemaal niet. Deswegen.


Maar jullie dachten er wel aan en dat vond ik fijn.



VOOR DE MENSEN DIE ZICH NIET AANGESPROKEN VOELEN:



Godverdammt! Waar bleven die belletjes, smsjes, e-kaarten, taarten met mooie mannen, et cetera, van jullie?! Echt een walgelijke actie! Dat ik in Berlijn zit, betekent niet dat jullie mijn verjaardag mogen vergeten! Pfff.


;P



Nee hoor, liefdeskussens to y'all (and a merry Christmas).
(Vooral omdat ik de eerste ben die een verjaardag vergeet. Pff, net als moederdag, e.d. Kapitalistische onzin, dat is het! Hahahaha! Rood is mooi.)


PS: Bovenstaande is een voorbeeld van hoe ik voll-weinig kan zeggen met ontzettend veel woorden. Het kan veel korter:



Vielen Dank!



PPS: Een belofte: mijn volgende uitwerpsel zal gaan over Berlijn, in plaats van over verjaardagexcuses of dromen.





Ik ben een avondmens. Vanavond met Elisabeth Eybers.



+++Tschß

2 opmerkingen:

  1. Het Badeschiff! Hoe tof! Al veel over gelezen, nog nooit geweest. Is het inderdaad zo geniaal als het lijkt? Ik heb hardop zitten grinniken om je verhaal hierboven. En ik snap precies wat je bedoelt met 'in het moment leven', super gevoel! xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat ben je toch een lekker wiefke!!! HVJ! KUSSEN!

    BeantwoordenVerwijderen